2003 yılında bana zincir mektup (chain letters) gönderen tüm dost ve arkadaşlarıma teşekkür ederim.
Sayenizde tuvalet temizlemekte kullanıldığını öğrendiğim Cola'yi içemez oldum.
AIDS virüsü taşıyan iğneler popoma batacak korkusuyla sinemaya gidemez oldum.
Deodorantlar kanser yapıyor diye sayenizde artik bir domuz gibi kokuyorum.
Marketlerde yaşlı kadınlar beni kandırıp parfüm koklatacağım diye bayıltıp kaçırır korkusuyla ya markete gitmiyorum ya da yaşlı kadınlara asla yardim etmiyorum.
Telefon hattımı kullanıp bana borç takarlar korkusuyla telefona bile cevap veremiyorum.
Yiyeceklerin içinde neler olduğunu açıkça ifşa etmeniz karşısında korkudan yemek yiyemez oldum.
Üstüne kesin fare mıçmıştır diye hiçbir kutu içeceği içemiyorum.
Çok beğensem bile ya içkime ilaç koyup beni uyutup organlarımı çalar ve buz dolu küvetin içinde uyanırsam diye bana yaklaşanları tersliyorum.
Tüm birikimlerimi hastanede yatan ve ölmek üzere olan çocuklara yatırdım.
Beş parasız kaldım.
Mail listesine katılırsam alacağım söylenen para, bilgisayar, cep telefonu ya da gezileri beklemekten evden dışarı çıkamaz oldum.
Bir maili forward etmedim başıma ne belalar gelecek diye korkuyla beklemekten ruh sağlığımı kaybettim.
alıntıdır...
Paz Mart 30, 2008 2:34 am